De vier curatoren van Raising the Future hebben ieder een of meer gastsprekers uitgenodigd. Gastsprekers die vanuit hun visie en ervaring argumenten en discussiestof aandragen. Hieronder een overzicht van de sprekers die voor 2020 waren gepland; hoewel we met kleine aanpassingen rekening moeten houden, is onderstaand overzicht een goede afspiegeling van wat u op 19 maart 2021 op Raising the Future kunt verwachten.
De Ambassade van de Noordzee, Jelle Brandt Corstius, Marjolijn van Heemstra, Roman Krznaric, Koen Tuin, Merlijn Twaalfhoven, Jan van de Venis, Paul Verhaeghe, Monique Volman, Kees Vuyk.
De zee en het leven in de zee is van zichzelf. Vanuit dit uitgangspunt is de Ambassade van de Noordzee opgericht. Hier krijgen de dingen, planten, dieren en mensen in en rond de Noordzee een stem. De Ambassade onderzoekt of de Noordzee een eigen rechtspersoon moet zijn om volwaardig deel te kunnen nemen aan de samenleving.
Jelle Brandt Corstius is historicus en journalist. Hij maakte onder andere het programma ‘Robo Sapiens’, waarin hij onderzoekt hoe robots en kunstmatige intelligentie ons leven beïnvloeden en nog verder gaan veranderen. Vertrekpunt is de geboorte van zijn dochter, wiens denkbeeldige levenscyclus hij in het programma volgt.
Roman Krznaric is filosoof en mede-oprichter van The School of Life in Londen. Hij publiceerde internationale bestsellers over beter leven en maatschappelijke verandering. Het meest bekend is hij om zijn pleidooi voor empathie als dé emotionele vaardigheid voor de 21ste eeuw. Zijn meest recente boek 'De goede voorouder' werd een bestseller in binnen- en buitenland. Krznaric doceerde eerder aan diverse prominente Britse universiteiten, was tuinman en werkte in Midden-Amerika op het gebied van mensenrechten.
Koen Tuin is bestuurslid bij NJR, de nationale jeugdraad. NJR wil de deelname van jongeren op alle niveaus van de samenleving stimuleren en ondersteunen, en ervoor zorgen dat jongeren hun kracht kennen, ontwikkelen en inzetten voor een betere toekomst voor zichzelf en anderen. Koen probeert een verbinding te vormen tussen lokaal actieve jongeren en lokale overheden om zo op lokaal niveau de stem van jongeren te laten horen.
Jan van de Venis is mensenrechtenjurist en eigenaar van het advocatenkantoor JustLaw. Hij richt zich in het bijzonder op de gebieden mensenrechten en duurzame ontwikkeling. Als ‘waarnemend Ombudspersoon voor de Toekomstige Generaties’ zet hij zich in voor de rechten van toekomstige generaties, en voor een officiële Ombudspersoon die in de wet is vastgelegd.
Prof. dr. Paul Verhaeghe is klinisch psycholoog en psychoanalyticus, en werkt als hoogleraar aan de Universiteit van Gent.
Paul Verhaeghe weet als geen ander verbindingen tot stand te brengen tussen maatschappij en individu. Wie we worden en zijn wordt bepaald door de context waarin we leven. En die context wordt in deze tijden bepaalt door een dwang tot geluk, zelfontplooiing en succes. Een samenleving waarin we consumeren tot de invulling van ons leven hebben gemaakt en we gevangen zijn in een ratrace van materieel bezit. In zijn laatste essay Houd afstand, raak me aan (2020) geeft Verhaeghe ons een hoopvol beeld dat we de samenleving kunnen veranderen. Een samenleving waarin er weer tijd is voor opvoeding en onderwijs waardoor kinderen kunnen opgroeien tot kritische en bewuste volwassenen die bijdragen aan de samenleving.
Prof. dr. Monique Volman is hoogleraar Onderwijskunde aan de Universiteit van Amsterdam en programmaleider van het onderzoeksprogramma Education van het Research Institute of Child Development and Education.
Monique Volman is een groot pleitbezorger van betekenisvol leren: leren waarbij je ervaart dat je door kennis of vaardigheden die je opdoet, de wereld en je eigen plek in de wereld beter gaat begrijpen en er ook beter mee kunt omgaan. In het huidige onderwijs gaat veel tijd verloren aldus Volman met betekenisloze kennis waarin kinderen en jongeren zich niet herkennen en veel jongeren hun tijd in het onderwijs ‘uitzitten’.
Kees Vuyk is een Nederlands filosoof en psycholoog die als universitair hoofddocent geesteswetenschappen verbonden is aan de Universiteit Utrecht.
In zijn boek Oude en nieuwe ongelijkheid (2017), beschrijft Vuyk het einde van het verheffingsideaal. Wat heb je aan gelijke kansen als je weet dat je niet in staat bent en nooit in staat zult zijn om die gelijke kansen te benutten? De meritocratische gedachte om iedereen gelijke kansen te geven is een loze kreet omdat het voorbijgaat aan de ongelijke startsituaties. Kees Vuyk toont zich een scherp waarnemer van de ontwikkelingen van deze tijd waar de kloof tussen winnaars en verliezers wordt versterkt door de neoliberale samenleving.
In 2018 won Vuyk de Socrateswisselbeker voor Oude en nieuwe ongelijkheid. Over het failliet van het verheffingsideaal.
